Yazı ve Fotoğraf : ÜLKÜ ÖZEL AKAGÜNDÜZ
Suriye’de bir Dürzi köyüne giden dolmuşta nasıl da tedirgindim o gün! ‘Dürzi’, çağrışımları hoş olmayan bir kelimeydi benim için yalnızca. Ötesi muamma, zihinde karanlık bir odacık… Sonra, o dolmuştan inince, güler yüzlü bir karşılama ve cömert bir sofra…
Selamlaşmak, yüz yüze bakmak, göz göze gelmek, beraber yiyip içmek, aile fotoğrafları elden ele gezerken minderlerde yan yana dinlenmek… O karanlık odacık aydınlandı işte… İnsan, tanıdığına düşman olmaz ve bilince artık korkmaz. Bu neşeli Dürzi hanımların kahvesini de içtim üstelik, kırk yıl hatırları var artık gönlümde…
GEZGİN’İN GÖR DEDİĞİ : Dürzi Köyü – Bu yazı 2015 yılının Haziran ayında yayınlanan Gezgin dergisinin 100. sayısından alınmıştır.