Gezgin’in Gör Dediği : Çocuk Olmak

Yazı ve Fotoğraf : Kadir İRKİN

Birçok kişinin fotoğrafa başlama konusunda farklı hikâyeleri vardır. Benim hikâyemde şüphesiz her ay heyecan ile takip ettiğim seyahat dergilerinin etkisi çok büyüktür. Fotoğraf çekim tarzımın yapım aşamasında bu yayınlardan etkilendiğim kesindir. Bu tip yayınların, tatil yapamayan bir çocukluk evresinin bastırılmış duygularına ilaç olduğunu da hiçbir zaman unutamayacağımı da biliyorum. Gidemediğim, gitmeye fırsat ve imkân bulamayacağım, belki de hiç gidemeyeceğim yerleri masama kadar getiren yayınlardı bunlar. Sayfanın içinden açılan pencereden oralara gidiyordum aniden.. Acaba kimler benim gibi sanal bir yolculuğa çıkıyordu bilinmez. Belki de takım elbisesiyle, kravatıyla sıkıcı ofisinde dergiyi okuyan bir adam hayalinde çamurlu botları ve sırt çantasıyla nasıl da özgür bir ruha kavuşuyordu. Belki bir öğrenci ders çalışmaktan bunalınca en kısa ve en hızlı gezintiyi bu yayınlar sayesinde yapıyordu.

Gezgin de bu hizmeti büyük bir özveri ve mütevazi bir şekilde yaparak nihayet 100 ncü sayıya kavuştu. Çocukluk hayallerimi gerçekleştirdiği için ve fotoğraf sevgimi zirveye taşıdığı için teşekkürler Gezgin. Daha nice sayılarda botlarımıza çamur bulaşacak ve daha nice leylekleri havada görüp selam vereceğiz, onlarla yarışacağız… Daha nice sayılarda güzellikleri evimize, okulumuza, işyerimize getireceksin..

Ben de bu ailenin içinde keşfetmeye tutkun, evliya çelebinin izinde yürüyen gezginlere fotoğraf ve yazılarım ile katkıda bulunduysam ne mutlu.

100 ncü sayı için tek bir fotoğraf istendiğinde zor bir kararla başbaşa kaldım açıkçası, tek bir foto seçmek o kadar zor ki. Bende paylaşım sitelerinde bir fotoğrafıma yapılan yorum üzerine bu fotoğrafımı seçtim. Mutluluğun fotoğrafını çekmişsiniz demişti bir takipçim. Nazım’ın Abidin Dino’ya sorduğu cümle aklıma gelir hep, ”Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin”.

Fotoğrafçılar olarak ne yazık ki dramalardan çok fazla besleniyoruz, sürekli daha kötü yaşamları, acıların fotolarını paylaşarak kendimizi nasıl tatmin ediyoruz bilmiyorum, ciddi bir sosyoloji araştırma konusu olduğu kesin. Basmane-Kadifekale arasında kentsel dönüşümün içinde yaşayan bu bizim “Pal Sokağının Çocukları” için dramatik cümleler yazabilirdim aslında. Oysa benim kafamdan ilk geçen, keşke bende şimdi çocukluğuma dönüp orada oynayabilseydim oldu. Oradaki en büyük drama kendimizin bir daha sokakta oynayan çocuk olamayacağıdır aslında. Sürekli sert çizgilerle sınırlandırılmış bir insan modeli olmaktansa, sokakta oynayan çocuk olmayı yeğlerim.

Gezgin’in Gör Dediği : Çocuk Olmak – Bu yazı 2015 yılının Haziran ayında yayınlanan Gezgin dergisinin 100. sayısından alınmıştır.