Gezgin Dergi
Yazı : Halit Ömer Camcı
Hayal kuramayanımız var mı içimizde? Söyleyin kızmayacağım. Peki hayallerimiz bizim hayallerimiz mi? Biz biz miyiz? Olduğumuz kişi; olmamız gereken, olmak istediğimiz kişi mi?
Yeteneklerimiz mesela,bize yetiyor mu? Biz bu muyuz Allah aşkına bu mu? Düşünsenize mesela dünyaya gelmeden önce insana sorsalar ‘nasıl bir hayat istersin?’ diye. İsteyeceğimiz hayat yaşadığımız mı?
Kurduğumuz hayallere bakın. Bu kadar mı? Üç-beş dünya mutluluğu, ne anlama geldiği karmaşa içinde bir ‘başarı’ kelimesi, mutluluk, huzur, saadet, zenginlik. Bu mu beklediğimiz. Biz kendimizden hoşnut muyuz? Çakırkeyf gülüşlerimiz içimizden mi geliyor yoksa gülüyor olmak kalbimizin gözyaşlarının kamuflajı mı? Asker miyiz, biz savaşta mıyız?
Makamlarımız, maaşlarımız, gezmek tozmaklarımız, kitap okumalarımız. Entel tavırlarımız. Biz, içimizdeki gerçek kişi, öz. halimizden memnun muyuz? Hayatımız hayat mı? Başka hayatlara can verebiliyor mu? Kendimize yettiğimiz, yetiştiğimiz gibi başkalarına, birilerine, onlarına, binlerine ve milyonlarca insana bir hayat, bir anlam ulaştırabiliyor muyuz?
Bizim, her birerlerimizin öncelikle bir hayal eğitimine ihtiyacımız var. Rüya terbiyesine. Keşke bunun bir okulu olsaydı. Düşüncelerimizdeki aksak yanları tamir etseydi. kainatın muhteşem var oluşuna, yaradılışımıza yakışır bir güzellik ve şeffaflıkla düşünse ve hayal kurabilseydik. Bu konuda ustalar, üstadlar, hocalar, büyükler bulsaydık. Eteklerine yapışsaydık. Nereden başlamalıyız bilmiyorum. Ama ölmeden yapmalıyız. hayatımız kalbimizde iken, biz bize emanet yaşıyorken bir yerden başlamalıyız. Hayallerimizi, rüyalarımızı, düşüncelerimizi, kalp atışlarımızı, göz açıp kapayışlarımızı o ‘mükemmel’ bütüne, o mutlak hakikate yaklaştırmalıyız. bize bir insan mektebi lazım.
Gezgin Önsözler : 102. Sayı – Bu yazı 2015 yılının Ağustos ayında yayınlanan Gezgin dergisinin 102. sayısından alınmıştır.
