Son fotoğrafçı

Yazı: Zeynep Azize Su  – Fotoğraf: Ömür Camcı

Şipşakçı diye de tanırız onları. En olmadık yerde hemen yanı başınızda beliriverirler. Fotoğraf makinelerinin pahalı olduğu zamanların açıkhava fotoğrafçılarıdır onlar. Tarihi bir mekanın hemen önünde ya da güzel bir manzarayı arkanıza aldığınızda babacan bir tavırla yüzünüze gülerler ve ‘bir şipşak çekeyim hatıran kalsın’ derler. Olaki sizi ikna etti ve fotoğrafınızı çektirmeye razı oldunuz; kutsal bir işi yapar gibi güneşi kendi arkasına alarak denklanşöre basarlar. Büyülü an fotoğraf çekilir çekilmez bitmemiş aksine yeni başlamıştır. Polaroid makineden (bir uzay aleti imiş gibi) cızırtılarla çıkan fotoğraf kağıdında önce pek birşey gözükmez. Kağıdın sert hareketlerle bir zaman sallanması gerekmektedir. Hatırlı bir ücret karşılığında alınan fotoğrafa bakarken gülümsersiniz. O an sinema filmlerindeki artist yada aktristler gibi güzel yada yakışıklı çıkmadığınız için mutluluğunuzda küçük bir burukluk oluşur. Polaroid kağıdının grenli dokusu hakkında mırın kırın iki kelime edecek olsanız ‘E hemen görmek istemenin de bir bedeli var’ deyiverir, hürmete değer şipşakçınız.

Yaklaşık otuz yıldır polaroid fotoğraflar çeken Hasan Koç usta, Esenler Otogarında İstanbul görüp memleketine giden insanları fotoğraflamaya devam ediyor. ‘İşler kesat ama şükür olsun’ diye ekonomik durumunu ve işinin gidişatını özetleyen usta, ‘Bu işte gelecek yok, ama vazgeçemiyorum.’ diye de ekliyor. Dijital makinelerin, özellikle de cep telefonlarının fotoğraf çekme özelliklerinin olması onların kazançlarında büyük bir kayba neden olmuş. Görünen köy kılavuz istemez kabilinden bu mesleğin tarihteki kıymetli yerine oturacağı ve sepya tonlu fotoğraflarla anılacağı muhakkak. Hasan Usta yine de otogarda geçmişten bir hatıra niyetiyle fotoğraf çekmeye devam ediyor. Denklanşörüne basan parmağı zeval görmesin diyoruz.

Son fotoğrafçı  – Bu yazı, 2008 yılının Mayıs ayında yayınlanan Gezgin dergisinin 16. sayısından alınmıştır.